Wanneer gaat het volk zélf eindelijk eens recht spreken?

Hoeveel video’s, artikelen en statistieken gaan we nog delen? Hoeveel waarschuwende wetenschappers, politici en juristen moeten we nog aanhoren? Wanneer worden die zogenaamde slapenden eindelijk eens wakker?

Actie is er voldoende. Talrijke oude en geplande demonstraties uiten publieke onvrede, roepen om verandering en eindelijk eens een eind aan alle onzinnige maatregelen. Desondanks zijn die mondkapjes niet helamaal verdwenen en verergert de prikterreur. Thuisgekomen van de zoveelste demonstratie lijkt het plannen van een onbezorgde vakantie onwaarschijnlijk met alle testwaanzin in zowel binnen als buitenland.

Er is overduidelijk meer actie vereist. En wel bij een vergeten groep, wellicht wel de gevaarlijkste. Niet de politici, niet de faciliterende rechters of erop losslaande ME’ers. De meest gevaarlijke groep bestaat uit latente mini-Hitlers die als winkelmedewerkers, beveiligingspersoneel en buschauffeurs dagelijks hun nieuwverworven macht misbruiken, klanten afblaffend om een ontbrekend mondkapje. In sommige landen mogen ze klanten zelfs weren uit de winkel. Frankrijk drijft dat momenteel tot het uiterste, met redelijk succes aangezien menig ober dienst weigert zonder QR code of PCR test.

Wat is hier aan de hand? Waarom gaat dit maar door? Als iedereen aanvoelt dat dit krom is, waarom zien rechters het dan niet? Dat zijn toch specialisten in het recht? Mensen die tegen betaling recht spreken? Maar ze weigeren massaal hun werk te doen, omgekocht, bedreigd of uit angst voor hun carrière? Ze weigeren dienst en praten kromme dingen recht. Hoe waanzinnig dat inmiddels is geworden blijkt uit de stuitende opsomming van onzinnige uitspraken tegen Viruswaarheid of alle uitspraken omtrent Jeugdzorg en de toeslagenaffaire.

Moeten normale mensen misschien recht gaan spreken? In tegenstelling tot rechters voelen burgers immers dondersgoed aan wanneer iets krom of recht is. Bovendien zijn normale mensen, als juryleden geselecteerd uit een grote groep, minder vatbaar voor corruptie of bedreiging. 

Het recht is immers niet zo moeilijk. Tests opleggen en medische gegevens afdwingen is krom. Honderden euro’s aan zogenaamde boetes aftroggelen is ook krom. Kinderen bij hun moeder weghalen… krom. Het klopt gewoon niet. Vraag dit aan twaalf burgers, en je krijgt twaalf keer hetzelfde antwoord. Het lijkt bijna een uitspraak, een vonnis, en dat is het ook.

Inderdaad, een vonnis, uitgevaardigd door een jury van twaalf medeburgers. Zo werkt het gewoonterecht. Wetgeving die uitgaat van eenvoudige principes, niet stelen, niet moorden, niet dwingen, niet liegen, respect hebben voor andermans eigendom en met anderen omgaan zoals je zelf behandeld zou willen worden.

Stampvoetende prinses en corrupte rechters

Een burger ging hiermee aan de slag. Na de zoveelste maskerdiscussie was hij het zat, spuugzat en waarschuwde een bijna stampvoetende winkelmedewerkster dat hij haar voor Eur 20.000,- zou aanklagen wegens inbreuk op zijn lichamelijke integriteit via mondkapjesdwang, of discriminatie als hij zonder aankoop de winkel zou moeten verlaten. Gesterkt door corrupte politici en rechters accepteerde ze het aanbod, “Ja prima, klaag me maar aan, hier heb je mijn naam.” 

Toen enkele dagen later een brief arriveerde waarin die Eur 20.000,- daadwerkelijk werd opgeëist brak er paniek uit. Haar werkgever probeerde terug te slaan met geblaf door een deurwaarder en zinloze politie-aangiftes wegens niet opvolgen van onrechtmatige Covid maatregelen. Het maakte allemaal geen indruk. Die medewerkster wacht nu een volkstribunaal volgens gewoonterecht, gewoon op Zoom, met een rechter (normale burger) die het geheel bewaakt maar niet de baas is, een griffier die alles noteert en twaalf juryleden die recht van krom kunnen onderscheiden. Effectieve actie, als waarschuwing naar miljoenen Covid-handhavers die zich dagelijks krom gedragen en moeten weten dat hun machtsmedaille een keerzijde heeft. Maar ook een waarschuwing aan corrupte ambtenaren.

Hoe effectief het gewoonrecht is bleek in 2013 toen een groep Canadezen met een gewoonterechtvonnis paus Ratzinger en enkele kardinalen tot afdwingen dwongen voor hun betrokkenheid bij genocide in Canada. Dat een paus daadwerkelijk zwicht voor een burgeroffensief is uiteraard onwaarschijnlijk, daarvoor is het Vaticaan te machtig. Ratzinger’s aftreden is echter wel een feit, al dan niet vanwege interne intriges. De al dan niet gestuurde media-aandacht van een gewoonterechtvonnis deed Ratzinger echter geen goed. Collaborateurs van het coronabeleid zijn daarom gewaarschuwd. 12 burgers die zich uitspreken over krom gedrag valt niet te negeren.

Hoe je zo’n vonnis uitvoert? Daarover meer in een volgend artikel.

Ook jurylid worden en mettertijd zelfs uw eigen tribunaal optuigen? Doe hier de test. (Momenteel nog in het Engels)